Mijn herinneringen

Mijn mooie herinneringen aan Ghana en Hanukkah Children's Home. Deze worden vanaf 20 februari 2014 weer waarheid, als ik weer voor 5 maanden naar Ghana vertrek! Zin in!

Wat een land al niet met je kan doen, in mijn geval nu Ghana. Vaak denk ik er aan terug, de geur, de mensen die ons obruni (blanken) noemen wat ik in het begin nog erg vreemd vond maar naarmate de tijd vorderde vond ik het gewoon.
En wat te denken van alle kraampjes waar alles word verkocht wat je je maar kunt bedenken, de vrouwen met de onwijs zware potten en pannen op hun hoofd. De kleine kinderen die alle kanten op worden gesjouwd op de rug in doek. De rioolbuizen die open en bloot door de dorpjes en stadjes hun weg vinden, de stank die je uiteindelijk amper nog rook. Het bijna vallen in een rioolbuis als je even niet oplette. De relaxte houding van de Ghanese, maar wat mij soms ook wel weer irriteerde ook door ons eigen gehaaste leven in Nederland! De behulpzaamheid van de mensen! De Ghanese trekjes die ik en de andere vrijwilligers gingen overnemen, omdat deze zo leuk en grappig waren. Ghanese woorden leren. Ik mis het! Gelukkig heb ik nog een klein Ghanees woordenboekje gekocht, zodat ik stiekem nog eens wat woorden kan oefenen ;).
En dan wat te denken van alle kindjes op Hanukkah, elke dag is er wel een moment dat ik er even aan terug denk! Allemaal wel een plekje gekregen in mijn hart. Vaak denk ik hoe zou het gaan met.... En hoe zou het gaan met de voorschool voor de kleinere kinderen zouden er al vorderingen gemaakt zijn. En met alle kleine babies die ik daar heb meegemaakt.
De kindjes aankleden voor school, oudere kinderen die om 6 uur voor de slaapkamerdeur stonden omdat ze iets nodig hadden voor ze naar school gingen, spelende, lachende, gillende, huilende kinderen. Kinderen die weer eens een pleister wilden, maar voor wat eigenlijk ja de aandacht. Kinderen medicijnen toedienen! Alle gekke opmerkingen van de kinderen en de irritante dingen zoals het niet willen maken van huiswerk of juist niet willen weggaan als het huiswerk af was. Kinderen die het liefst de hele dag in de colorroom doorbrachten wat helaas niet kon en de collorroom het liefst ook niet meer wilden verlaten. Het zingen van Nederlandse liedjes zoals bijvoorbeeld Berenbootje en in de Maneschijn, die de kinderen op hun manier gingen meezingen.
De kerkdiensten en prayers en dan het dansen en zingen met de kindjes en alle mensen die erbij aanwezig waren. Eigenlijk allerlei dingen die ik zo nu en dan toch mis.

De haan die bijna elke ochtend veel te vroeg zijn wekker af liet gaan en dan blij zijn wanneer kinderen op Hanukkah weer eens achter een kip of haan gingen rennen om later af te maken voor het eten. Een geit/schaap die voor de ingang van Hanukkah doodnormaal wordt omgebracht voor het avondmaal! Gek genoeg allemaal dingen die ik ook mis! Dingen die normaal werden naarmate de tijd vorderde! Zelf nooit gedacht dat ik daar ooit naar kon kijken!

Ook mis ik de 3 jarige Matta zo nu en dan, mijn kleine vriendinnetje, dat kleine meisje heeft een speciaal plekje in mijn hart! De lieverd die vaak op mij afgestormd kwam als ze mij zag en dan Lindsay, Lindsay, riep! En altijd wel door mij opgepakt wilde worden, maar ik wist dat ik haar niet te veel aandacht moest geven omdat ze anders te veel aan mij zou hechten maar niet alleen zij ik ook!

Nog ruim 10 weken en dan ik ga terug en kan ik alle lieve kinderen weer zien! Zin in!

Lindsay x